استفاده از ایزوتوپ 15N در مقاسیه درصد پروتئین و نیتروژن مشتق شده از کود (Ndff) در اندامهای مختلف گیاه کاهو تحت سیستم های آبیاری قطره ای و فارو

بر اساس گزارش های ارائه شده در خصوص تامین نیاز غذایی گیاهان، سیستم های مختلف کوددهی و آبیاری، پاسخ های مختلفی از خود ارائه داده اند. در سیستم فارو، به واسطه پتانسیل تراوش عمقی آب آبیاری، حجم عمده ای از کودهای نیتروژنی از خاک آبشویی و خارج می شود . از سوی دیگر در سیستم های نوین کوددهی و آبیاری (نظیر کود آبیاری قطره ای) با قرار دادن کود در محل و زمان مناسب ( درجایی که ریشه های فعال گیاه قرار دارند) می توان در جهت بالا بردن کارایی مصرف کود و کاهش اتلاف آن اقدام نمود. امکان موازنه عناصر غذایی، تغییر بعضی از خصوصیات آبیاری، افزایش کمی و بهبود کیفی محصول همراه با افزایش کارایی کود، از مزایای دیگر این روش محسوب می شوند. در این راستا، تفاوت در میزان پروتئین و درصد نیتروژن مشتثق شده از کود (Ndff) در اندامهای مختلف گیاه می تواند شاخص مناسبی از کارایی سیستم در خصوص تامین عناصر غذایی به شمار رود. لذا در بررسی فوق سعی گردیده تا نقش سیستم کود آبیاری قطره ای در افزایش سطح پروتئین و کارایی مصرف کود در اندام های برگ مسن، جوان و مغز گیاه کاهو و مقایسه با سیستم فارو مورد مطالعه قرار گیرد.