پیشبینی اهمال کاری تحصیلی براساس سازگاری اجتماعی و باورهای خودکارآمدی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

این پژوهش با هدف پیش بینی اهمال کاری تحصیلی براساس سازگاری اجتماعی و باور های خودکارآمدی در دانش آموزان پایه ششم ابتدایی انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی مشغول به تحصیل شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ بودند. با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد ۲۰۰ نفر از دانش آموزان پسر انتخاب شدند. ابزار های پژوهش شامل پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی ( سولومون و راث بلوم، ۱۹۸۴)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی ( ثورث و همکاران، ۱۹۳۹) و پرسشنامه باور خودکارآمدی (شوارتز و جروسالم، ۱۹۷۹) بود. داده های گردآوری شده با روش های آمار توصیفی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار)، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری و با نرم افزار آماری ۲۶/SPSS تحليل شد. نتایج پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سازگاری اجتماعی با اهمال کاری تحصیلی در بین دانش آموزان پسر رابطه منفی و معناداری وجود دارد ( ۰/ ۰۵>P). دیگر یافته پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی عمومی با اهمال کاری تحصیلی در بین دانش آموزان پسر رابطه منفی و معناداری وجود دارد ( ۰ / ۰۵>P). همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون به روش ورود همزمان نشان داد که دو متغیر پیش بین با هم توانسته اند ۳۶ درصد از تغییرات نمره اهمال کاری تحصیلی را تببین نمایند

Keywords:

اهمال کاری تحصیلی , خودکارآمدی , سازگاری اجتماعی , دانش آموز پسر