تاثیر آموزش طرحواره درمانی بر بهبود روابط زناشویی مادران درگیر خیانت

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش طرحواره درمانی بر بهبود روابط زناشویی مادران درگیر خیانت انجام گرفت. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جلسات مشاوره گروهی طی ۱۲ جلسه انجام شد و در خاتمه هر دو گروه مجددا آزمون شدند. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دانش آموزان مدارس شهر مشهد که مورد خیانت همسر واقع شده و با مراجعه به مراکز مشاوره خانواده آموزش و پرورش، خواستار دریافت خدمات مشاوره ای بودند. نمونه گیری به شکل هدفمند و در دسترس انجام گرفت و آزمودنی های از میان افراد داوطلب شرکت در گروه انتخاب شدند که نمره بالایی از پرسشنامه سنجش خیانت همسر کسب کردند و به طور تصادفی ۸ نفر در گروه آزمایش و ۸ نفر در گروه گواه جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه ۳۵ سؤالى سنجش خیانت همسر واگهان و پرسشنامه بهبود روابط زناشویی بود. به منظور تحليل داده ها از روش تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که مشاوره گروهی با رویکرد طرحواره درمانی بر بهبود روابط زناشویی مادران در گیر خیانت های همسر را به طور معناداری افزایش داد. . تحليل داده ها اثربخشی نسبی طرحواره درمانی را در بهبود روابط زناشویی مادران درگیر خیانت نشان داد و مادران درگیر خیانت بعد از مداخلات توانستند تا حد امکان روابط زناشویی خود را بهبود بخشند.

Keywords:

طرح واره درمانی , روابط زناشویی , مادران خیانت دیده