تاثیر استفاده از فناوری های یادگیری سیار بر میزان یادگیری دانشجویان در درس هنر

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر استفاده از فناوری های یادگیری سیار بر میزان یادگیری دانشجویان در درس هنر بود. این پژوهش به دلیل عدم کنترل تمامی متغیرهای تاثیر گذار از طریق روش نیمه آزمایشی صورت گرفت که بر اساس طرح پژوهشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل تدوین گشت. جامعه آماری در این پژوهش کلیه داشجویان دختر سال دوم دانشگاه فرهنگیان مرکز آموزش عالی شهید باهنر تهران بود که در نیمسال اول سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۸ مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش، نمونه گیری در دسترس بوده و تعداد ۳۴ نفر (۱۷ نفر گروه آزمایش و ۱۷ نفر گروه کنترل) از دانشجویان دختر رشته علوم تربیتی به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها، آزمون محقق ساخته یادگیری هنر بود که روایی صوری آن مورد تایید متخصصان و اساتید قرار گرفت و پایایی آن با روش بازآزمایی 0 / ۷۹ بدست آمد. گروه آزمایش در معرض متغيير مستقل استفاده از فناوری های یادگیری سیار (اپلیکیشن های طراحی و نقاشی و پیام رسان WhatsApp) و گروه کنترل تحت آموزش مرسوم در یادگیری هنر قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون کوواریانس) استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که استفاده از فناوری های یادگیری سیار بر افزایش یادگیری در درس هنر دانشجویان نسبت به آموزش مرسوم، تاثیر معنی دار بیشتری داشته است.

Keywords:

فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی , یادگیری سیار , هنر.