عوامل تاثیرگذار بر حاشیه ایمنی عابرین پیاده در خیابانهای فاقد علائم راهنمایی و رانندگی (مطالعه موردی: شهر بیرجند)

امروزه تعدد سوانح درون شهری که در موارد قابل ملاحظه‌ای منجر به فوتی عابر پیاده شده است، یکی از چالش‌های اساسی در مدیریت شهری است. در این پژوهش تلاش می‌شود ضمن تبیین فاکتورهای فردی همانند سن و جنسیت، فاکتورهای رفتاری را در راستای سطوح ایمنی عابران پیاده در خیابان‌های فاقد علائم راهنمایی و رانندگی که سطح ریسک‌پذیری بالاتر و به تبع امنیت پایین‌تری دارند را مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم. این پژوهش از نوع مقطعی است که به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. نمونه‌ی آماری این پژوهش 218 نفر از عابران پیاده در شهر بیرجند است که در فاصله‌ی ساعت‌های 8 صبح تا 8 شب با محوریت امکان دید مناسب، به شیوه‌ی نمونه‌گیری تصادفی ساده فیلمبرداری شده است. یافته‌های پژوهش حاکی از این است که عناصر شکل دهنده و تثبیت‌کننده‌ی ایمنی عابران پیاده می-توانند تاحدود 70 درصد بر ایمنی عابران تاثیر‌گذار باشد. از مجموع کل اثرگذاری، می‌توان زمان انتظار را با حدود 67 درصد تاثیرگذاری بر حاشیه‌ی ایمنی عابران پیاده دارای بیشترین اثر و در مراحل بعد و به ترتیب، زمان عبور با حدود60 درصد، زمان نگاه کردن به وسیله‌ی نقلیه ی رو به رو قبل و بعد از عبور با حدود 49 درصد و تکرار نگاه کردن به وسیله‌ی نقلیه قبل و بعد از عبور با 25 درصد در مراحل و مراتب دوم تا چهارم قرار دارند. همچنین نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که سن و جنسیت تاثیر مستقیم بر حاشیه‌ی ایمنی عابران پیاده دارد. زمان نسبت به عوامل و تغییرات محیطی ترافیک محتاط‌تر و قانونمندتر بوده و حاشیه‌ی ایمنی بالاتری دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان می-دهد که هر چه میانگین سنی پایین‌تر قرار داشته باشد، حاشیه‌ی ایمنی عابران نیز پایین‌تر است.

Keywords:

عابر پیاده , علائم راهنمایی و رانندگی , حاشیه‌ی ایمنی , زمان انتظار , زمان عبور , زمان نگاه کردن , تکرار عبور