پیش بین های تعهد زناشویی: سبک های دلبستگی و راهبردهای حفظ رابطه

هدف: پژوهش حاضر بررسی نقش راهبردهای حفظ رابطه و سبک‌های دلبستگی در پیش‌بینی تعهد زناشوییبود. روش: جامعه این پژوهش شامل کلیه افراد متأهل شهر تهران بود که از میان آن‌ها 372 فرد متأهل (233 زن و 139 مرد) به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه راهبردهای حفظ رابطه (استفورد، داینتون و هاس، 2000)، پرسشنامه سبک دلبستگی (هازن و شیور، 1987) و خرده مقیاس تعهد شخصی پرسشنامه مدل سرمایه‌گذاری (رازبلت، مارتز و آگنیو، 1998) جمع‌آوری شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین خرده مقیاس اطمینان بخشی، باز بودن، مدیریت تعارض، تقسیم وظایف، مثبت نگری، نصیحت و سبک دلبستگی ایمن با تعهد زناشویی رابطه مثبت معنی‌دار و بین سبک دلبستگی اجتنابی و اضطرابی با تعهد زناشویی رابطه منفی معنی‌داری به دست آمد (0/05=P.). همچنین تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که چهار خرده مقیاس راهبردهای حفظ رابطه (اطمینان بخشی، باز بودن، تقسیم وظایف و مثبت نگری) و سبک‌های دلبستگی (ایمن، اجتنابی و اضطرابی) می‌توانند تعهد زناشویی را پیش‌بینی کنند. نتیجه‌گیری: بر اساس این یافته‌ها، می‌توان نتیجه گرفت که راهبردهای حفظ رابطه و سبک دلبستگی در تعهد زناشویی تأثیر دارند.

Keywords:

راهبردهای حفظ رابطه , سبک دلبستگی , تعهد زناشویی