رابطه بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کووید-19 در نوجوانان با میانجیگری تعارض والد- فرزند
Publish place: Applied family therapy، Vol: 1، Issue: 2
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 490
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AFTJ-1-2_003
تاریخ نمایه سازی: 4 آذر 1399
Abstract:
مقدمه: هدف پژوهش تعیین رابطه بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کووید-19 در نوجوانان با میانجیگری تعارض والد- فرزند بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش آموزان دوره دوم متوسطه در بهار سال 1399 در شهر تهران بود.روش: به روش نمونه‌گیری در دسترس 240 نفر به صورت آنلاین از طریق شبکه‌های مجازی واتس آپ، تلگرام و اینستاگرام انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس سبک‌های حل تعارض اِستراوس (1974)، پرسشنامه تمایزیافتگی خویشتن اِسکورن و اِسمیت (2003) و مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی‌پور، قدمی، علی‌پور و عبداله زاده (1398) بود. داده‌های پژوهش حاضر با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری تحلیل شدند.یافته‌ها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر مستقیم بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کرونا مثبت بود (620/0=β، 001/0=P). ضریب مسیر غیرمستقیم بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کرونا با میانجیگری سبک‌های حل تعارض مادر- فرزند مثبت بود (073/0=β، 001/0=P). ضریب مسیر غیرمستقیم بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کرونا با میانجیگری سبک‌های حل تعارض پدر- فرزند مثبت بود (095/0=β، 001/0=P).نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه ارتباط با والدین در سنین نوجوانی همچنان از اثر بخشی بالایی برخوردار است لذا توجه به تعاملات سازگارتر می تواند از اضطراب نوجوانان خصوصا در شرایط این بیماری کاهش دهد.
Keywords:
Authors
مریم کاظمی
دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، پردیس علوم و تحقیقات، تهران، ایران
علیرضا صادقی
دانشیار گروه مطالعات برنامه درسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران