محمدرضا شاه سنائی - عضو هیئت علمی مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی قم

از جمله آیاتی که  معرکۀ آرای مترجمان و مفسران قرآن کریم گشته و ترجمه‌ها و تفاسیر متفاوتی از آن ارائه شده، آیات 32 و 33 سورۀ صٓ است. منشأ اختلاف مذکور،  ترجمۀ واژۀ «اوّاب»، در آیۀ 30، ترجمۀ حرف «عن» در جملۀ (عَنْ‏ ذِکْرِ رَبِّی) و همچنین مراجع ضمایر در «توارت» و «ردّوها» است که موجب ارائۀ سه دیدگاه متفاوت شده است. در این مقاله به بررسی و نقد دیدگاه‌های مختلف پرداخته شده و با توجه به ظاهر و سیاق این بخش از آیات، حرف«عن» به معنای تعلیل، واژۀ «اوّاب» به معنای رجوع و حضور دائمی در محضر پروردگار است و با در نظر گرفتن ارتباط بین واژۀ «اوّاب» و دو آیۀ بعد از آن، مرجع ضمایر در «توارت» و «ردّوها»، اسبان مشخص شده است. در این دیدگاه بر خلاف سه دیدگاه دیگر، ضمن رد انتساب اعمال ناپسند به حضرت سلیمان؟ع؟، صدور  هرگونه غفلت و حتی ترک اولی از آن حضرت نفی شده است.

سان‌دیدن سلیمان, عصمت انبیاء, عن ذکر ربّی, اوّاب, توارت