سید ابوالقاسم حسینی زیدی - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی
مهدی عبادی - دکترای مدرسی معارف اسلامی، دبیر گروه علوم قرآن و حدیث جامعه المصطفی مشهد مقدس

یکی از نگرش‌های مطرح در مباحث زبان دین دیدگاه تمثیلی و نمادین بودن برخی از مسائل و گزاره‌های قرآن کریم می‌باشد؛ بر اساس این نظریه تفسیری، برخی از آیات قرآن دارای حقایق و معارفی هستند که باید با گذشتن از معنای ظاهری، به افق‌های معنایی گسترده‌تری در درون ماجرای نقل شده دست یافت. پذیرفتن زبان تمثیل در قرآن هرگز به معنای راه یافتن امور خیالی، موهوم و عاری از حقیقت و واقعیت در قرآن نخواهد بود! این نظریه بر مبانی خاصی استوار است که موجب متفاوت شدن این نظریه با دیگر روش‌های تفسیری گردیده است. لزوم گذر از تنگنای معنای حقیقی، نیازمندی به دلیل و قرینه، وجود معانی ماورایی و متعالی در قرآن، چند معنایی در آیات قرآن، سازگاری با ضوابط قطعی عقلی و شرعی، از مبانی مختص نظریه تفسیر تمثیلی بنا بر دیدگاه مفسران قرآن می‌باشد که در این جستار به واکاوی آن‌ها خواهیم پرداخت.

تفسیر تمثیلی, تفسیر نمادین, زبان قرآن, فهم قرآن