تحلیلِ تطبیقیِ متن دو ترانۀ ایرانی و افغانی در دورۀ همه‌گیری کروناویروس کووید-19 با رویکرد استعارۀ شناختی

باور به نقش انکارناپذیر موسیقی در کاهش استرس از یک سو و پذیرفتن آن به عنوان ابزاری کم­هزینه و کارآمد در آموزش، بستر مناسبی فراهم آورده برای خلق آثار هنری موسیقیای در دوره­ی همه­گیری کروناویروس کووید-19. فصل مشترک این آثار وجوه هنری و زیبایی­شناختی آنها و وجه ممیزشان- صرف نظر از سبک و سازبندی- محتوا و پیامی است که خالقان­شان برآنند تا به شنوندگان خود منتقل کنند و شامل گستره­ی کران­گشاده­ای است از موضوعات اجتماعی و سوگیری­های سیاسی تا مسائل آموزشی و اخلاقی. پژوهش پیش­رو، تحلیل تطبیقی متن دو ترانه­ی ایرانی و افغانی است تا از گذر آن  بتوان مولفه­های زبان­شناختی آثار هنری را در دو پارادایم فکری بازشناخت. بنیان نظری پژوهش بر آرای زبان­شناسان شناختی و به طور خاص استعاره­ی مفهومی استوار است. پیکره­ی داده­های پژوهشِ کیفی پیش­رو، متن دو ترانه از رضا صادقی خواننده­ی ایرانی و فرهاد دریا خواننده­ی افغان است که با روش توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته­اند. یافته­های پژوهش ناظرند بر این که علیرغم گزینش استعاره­ی مفهومی واحدی برای بیان یک موضوع مشخص، برجسته­کردن عناصر متفاوتی از حوزه­ی مبداء، به شکل­گیری رویکردهای متباینی می­انجامد که در کنار یکدیگر آنتی­نومی کاملی را برمی­سازند. 

Keywords:

کرونا , استعاره مفهومی , متنِ ترانه , قالب