پروانه حلوسی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهیدچمران اهواز
منوچهر تشکری - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهیدچمران اهواز
پروین گلیزاده - هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز

فرهاد کشوری یکی از داستان نویسان معاصر خوزستانی است که بستر روایی داستان‌هایش تلفیقی از واقعیت و خیال است. در واقع، نوعی واقع­گرایی که گوشۀ چشمی هم به فضا و بیان سوررئال دارد. آخرین سفر زرتشت، رمانی است با فضایی تخیّلی که هدف نویسنده در قالب گفتگوهای بسیار، برجسته­ساختن درون­مایۀ نیکی و دانایی بوده است. این پژوهش به شیوۀ توصیفی - تحلیلی به بررسی بوم­گرایانۀ این رمان پرداخته است. نتایج نشان می­دهند که بوم­گرایی در تمام ابعاد آن، وجه بارز و روشن این رمان است. درون مایۀ داستان که حول دانایی و نیکی شکل گرفته است با طبیعت و عناصر آن پیوند خورده است، مهربانی که وجه بارز اندیشۀ زرتشت است در ارتباط با طبیعت برجسته شده است، ملاک مثبت یا منفی بودن شخصیت­های داستانی، نحوۀ تعامل آن­ها با طبیعت است، تقابل­ها کاملاً برخاسته از زیست محیط هستند و نقش­ها و تصاویر نیز در تمام ارکان خانه­ها و زیستگاه­ها، از گل­ها، درختان و حیوانات است که هر کدام نماد و نمودِ نکته­ای در داستان هستند.

فرهاد کشوری, آخرین سفر زرتشت, بوم‌گرایی, طبیعت