سیدعلی دلبری - دانشیار دانشگاه علوم اسلامی رضوی
سیدمهدی احمدی نیک - استادیار دانشگاه علوم اسلامی رضوی
حسین رفتاری - طلبه سطح ۴ حوزه علمیه خراسان

قرائت نماز یکی از واجبات غیر رکنی است و افزون بر حمد و سوره، شامل استعاذه، بسمله و تسبیحات اربعه هم می‌گردد. یکی از احکام قرائت نماز، جهر یا اخفات خواندن آن است. بر مردان و زنان واجب است که قرائت حمد و سورۀ نمازهای ظهر، عصر و تسبیحات اربعه را به صورت اخفاتی بخوانند و قرائت حمد و سورۀ نمازهای صبح، مغرب و عشاء بر مردان به صورت جهری واجب است. این نوشتار به روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی معیار جهر و اخفات قرائت از نظر فقیهان امامی پرداخته و به این نتیجه دست یافته است که ملاک جهر و اخفات قرائت نماز، عرفی است؛ نه شنواندن به دیگران یا آشکار کردن جوهرۀ صدا و یا شنواندن و آشکار کردن جوهرۀ صدا هر دو با هم. همچنین حداقل صدا در نمازهای جهری، شنیدن شخصی است که کنار نمازگزار حضور دارد و حداکثر صدا نباید بیش از حد معمول بلند باشد و حداقل صدا در نمازهای اخفاتی این است که نمازگزار صدای خودش را بشنود و حداکثر صدا این است که به حداقل جهر نمازگزار در نمازهای جهریه نرسد.

قرائت نماز, معیار جهر و اخفات, جوهره, حداقل و حداکثر صدا