بررسی رابطه بین سهامداران نهادی کوتاه مدت و بلندمدت و مدیریت سود فزاینده شرکتها

سهامداران نهادی به دو گروه کوتاه‌مدت و بلندمدت دسته‌بندی می‌شوند. سهامداران نهادی کوتاه مدت به دلیل تمرکز افراطی و بیش از اندازه بر عایدات جاری می‌توانند موجب ایجاد محرک‌های مختلف برای مدیران شرکت‌ها به منظور اجرای مدیریت سود فزاینده درآمد برای بهتر نشان‌دادن وضعیت‌جاری‌گردند. در‌مقابل، سهامداران‌نهادی‌بلندمدت‌دارای‌افق‌بلندمدت سرمایه‌گذاری هستند و به ارزش ذاتی سهام در مقابل عایدات جاری توجه دارند، و به همین دلیل، مانع اجرای مدیریت سود فزاینده درآمد توسط مدیران می‌شوند.  هدف این پژوهش ارائه شواهدی در مورد نقش هر دو گروه سهامداران نهادی در برابر مدیریت سود فزاینده درآمد شرکت‌ها در بورس اوراق بهادار تهران است. این پژوهش در گستردة پژوهش‌های توصیفی پس رویدادی است. بررسی فرضیه‌های پژوهش به کمک تجزیه و تحلیل رگرسیون و با استفاده از داده‌های تابلویی از طریق ترکیب داده‌های سری زمانی و مقطعی و با استفاده از اطلاعات 165 شرکت در دوره زمانی 1386-1382 (جمعاً 825 سال- شرکت) انجام شده است. نتایج این پژوهش مطابق با انتظارات اولیه است که نشان می‌دهد سهامداران نهادی کوتاه مدت تأثیری مثبت و معنادار و سهامداران نهادی بلندمدت تأثیری منفی و معنادار بر مدیریت سود فزآینده درآمد شرکت‌ها دارند.

Keywords:

سهامداران نهادی کوتاه‌مدت و بلندمدت , اقلام تعهدی اختیاری , مدیریت سود , حاکمیت شرکتی