زهرا عسکری - دانشجو کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی، دانشگاه فرهیختگان کرمان
مسلم محمدی - مدرس، دانشگاه فرهیختگان کرمان

امروزه مدیریت زنجیره تامین سبز (GSCM) بعنوان حالتی از مدیریت مدرن که به بررسی جامع اثرات زیست محیطی و بهره وری منابع در کل زنجیره تامین می پردازد،مورد توجه فزاینده ای قرار گرفته است. واضح است که انجام برخی اقدامات از سوی مدیران سازمان ها برای افزایش کارایی سازمان باعث آسیب به محیط زیست شده و بطور متقابل انجام برخی اقدامات که در جهت کاهش آسیب به محیط زیست با منافع اقتصادی در تضاد است.بنابراین مدیران می بایست به اقداماتی بپردازند که بالاترین منافع اقتصادی را در پی داشته باشد در حالیکه کمترین آسیب را به محیط زیست برساند . جهان امروز با مسائلی چون گرم شدن زمین، انواع آلودگی ها، افزایش مقدار گازهای گلخانه ای و… مواجه است که این مسائل به طور بالقوه می تواند منجر به انقراض نوع بشر شود. بنابراین حفظ محیط زیست و استراتژی های مربوط به آن خیلی زود در اولویت برنامه ها، به عنوان یک نوآوری مهم سازمانی قرار گرفت. سازمان از یک طرف باید به سوددهی و مزیت رقابتی، از طرف دیگر به از بین بردن یا به حداقل رساندن ضایعات ( انرژی، تولید گازهای گلخانه ای، شیمیایی/خطرناک، مواد زائد جامد) توجه می کرد. اینجا بود که ایده زنجیره تامین سبز مطرح شد و خیلی زود نظر همگان را به خود جلب کرد. اتخاذ استراتژی سرمایه گذاری در زمینه بهبود عملکرد زیست محیطی زنجیره تامین سبز منافع زیادی از قبیل: صرفه جویی در منابع انرژی،کاهش آلاینده ها،حذف یا کاهش ضایعات،ایجاد ارزش برای مشتریان و در نهایت ارتقای بهره وری را برای شرکت ها و سازمان به همراه خواهد داشت.

زنجیره تامین سبز، راهبرد نوین رقابتی، مدیریت زنجیره تامین سبز