در نظر گرفتن معیار جذابیت بصری در مسئله دو هدفه ی مسیریابی وسیله نقلیه با پنجره زمانی

یکی از مباحث مهم که در چند دهه اخیر کاربرد بسیار بالایی در عمل داشته و برای افزایش کارایی و بهره وری سیستم های حمل ونقل مطرح شده است، مسئله مسیریابی وسیله نقلیه است. این مسئله و مدل های ریاضی و بهینه سازی آنها به طور سنتی به دنبال حداقل کردن مسافت طی شده، زمان كل سفر، تعداد وسایل نقلیه و در نهایت تابع هزینه حمل و نقل است. هدف از این تحقیق، در نظر گرفتن میزان فشردگی مسیرها به عنوان یکی از شاخص های جذابیت بصری همزمان با توابع هدف سنتی در مسائل مربوط به مسیریابی وسایل نقلیه است. علیرغم اهمیت بالای کاربردی، مقالات بسیار کمی به مبحث جذابیت بصری از دیدگاه مدل سازی ریاضی پرداخته اند. پس ارائه یک مدل ریاضی با در نظر گرفتن آن حائز اهمیت است. در این تحقیق یک مدل ریاضی دو هدفه در نظر گرفته شده است که تابع هدف اول آن، کمینه سازی زمان كل سفر و تابع هدف دوم آن کمینه سازی فاصله هر مشتری تا مرکز مسیرش (به عنوان یکی از شاخص های مؤثر برای فشرده سازی مسیر در جذابیت بصری) هستند. از آنجا که مدل پیشنهادی غیرخطی است ابتدا در نرم افزار GAMS پیاده سازی شده است. سپس به منظور افزایش کارایی به فرم خطی تغییریافته و در نرم افزار Cplex اجرا شده است. برای نمایش کارایی مدل، یک مثال عددی تولید شده و برای حل آن از رویکرد اپسیلونمحدودیت استفاده شده است. در ادامه، با استفاده از تحلیل نتایج خروجی، مزیت در نظر گرفتن جذابیت بصری مسیرها نشان داده شده است.

Keywords:

مسئله ی مسیریابی وسیله نقلیه , جذابیت بصری , فشرده سازی مسیر.