محسن عزیزی - کارشناس ارشد معماری، گروه معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

توجه به بافت های صنعتی فرسوده و متروک و رفع ناپایداری آن ها، به موضوعی جدی و محوری می باشد، به گونه ایکه سازمان های ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافت های مذکور سوق داده و لزوم مداخله در این بافت هارا در دوره های مختلف زمانی مطرح نموده است. راهکارهای بازآفرینی و بهسازی شهری در سیر تحول و تکامل خود ازبازسازی، باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر، از حوزه توجهصرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نیز گذری داشته است. در این راستاکارخانه سیمان شهر شیراز با توجه به توسعه شهر و وسعت یافتن آن، به مرور زمان به داخل شهر کشیده شده ومسئولین ذیربط را به سمت تکاپویی جدی برای تغییر مکان کارخانه سوق داده است. حال در این مقاله سعی شده استتا با هدف ارائه راهبردهایی در زمینه بازآفرینی و احیاء مجدد بافت صنعتی کارخانه، همچنین با شناسایی نقاط قوت وضعف و فرصت ها و تهدیدهای موجود در این عرصه، با بهره گیری از پرسشنامه، راهبردهایی را در جهت بهبود وضعیتموجود این سایت صنعتی ارائه شود. اطلاعات مورد نظر در این تحقیق به صورت اسنادی و کتابخانه ای و مطالعه هایمیدانی فراهم شده است. نتایج بیانگر آن است که نقش عوامل و شاخصه های بیرونی در بازآفرینی بافت صنعتی فرسودهکارخانه سیمان شیراز، بیشتر و شدیدتر از نقش عوامل موجود در درون سایت مذکور است. همچنین پیشنهاد می شودتا علاوه بر حفظ وضع موجود، تلاش کافی در زمینه تقویت نقاط قوت و استفاده بهینه از آن ها، کاهش نقاط ضعف وتبدیل آن ها به نقطه قوت و استفاده بهینه از فرصت ها و تبدیل تهدیدها به فرصت صورت پذیرد.

طراحی، پارک موزه، صنعت، بازآفرینی، کارخانه سیمان شیراز