شکیبا سوکی - دانشجوی کارشناسی ارشد طرحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
نرگس نونژاد - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

بحران های زیست محیطی یکی از مهمترین چالش هایی است که جامعه ی بشری با آ نها مواجه است. مکاتب گوناگون برایحل این بحران ها راه حل های مختلفی را بیان نموده اند مانند توسعه ی پایدار، اخلاق زمین، نیک داری و پایداری. اما با وجودراه حل های ارائه شده، بحران های زیست محیطی ادامه دارند و به واسطه ی بهر ه برداری بیشتر از منابع تشدید شده اند. اینتحقیق در پاسخ به چگونگی محیط زیست در تفکر اسلامی با رویکرد توسعه پایدار انجام شده است. در این پژوهش از روشمقایسه ی تطبیقی عرضی و توصیفی تحلیلی استفاده شده است. با بررسی توصیفی مفاهیم انسان و محیط زیست در تفکرتوسعه ی پایدار و اندیشه ی اسلامی به مقایسه ی تطبیقی و تحلیلی میان آنها پرداخته شده است. نتایج حاصل از اینپژوهش نشان میدهد که برای حل بحران مذکور نیاز به انقلاب و تغییر مفاهیم انسان و ترسیم دوباره طراحی ارتباط میانانسان و طبیعت می باشد. همچنین باید جایگاه طبیعت و انسان در نظام آفرینش مورد تجدید نظر قرار بگیرد. توسعه ی پایدار،همان تعریف مصطلح دورهی رنسانس درباره انسان را قبول می کند و بدون توجه به ریشه های به وجود آمدن بحران، بهمسائل سطحی توجه می کند. آنچه در توسعه ی پایدار اهمیت دارد؛ لزوم عدالت بین یک نسل و میان نسل ها می باشد. از نظراسلام، طبیعت موجودی است هوشمند و دارای ملکوت که اگرچه برای انسان خلق شده است؛ اما انسان مجاز نیست هرگونهکه تمایل دارد از آن استفاده نماید؛ چون طبیعت امانتی در دست انسان است و انسان به عنوان جانشین خداوند باید نسبت بهسایر آفریده های خداوند امانت دار باشد.

شهر اسلامی، انسان، محیط زیست، توسعه پایدار