استفاده از روش p-median برای یافتن توزیع مناسب ایستگاه های اتوبوس شهری بر اساس تقاضا و دسترسی (مطالعه موردی شهر مشهد)

از جمله مسائل مهمی که در مدیریت شهری باید به آن توجه داشت، مساله مکانیابیخدمات شهری است. شبکه حمل و نقل به عنوان یکی از مهمترین زیرساخت های خدماتی شهرنقش زیادی در ارتقای شرایط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی نواحی شهریداشته و بهینه سازی امری ضروری در این زمینه به حساب می آید. یکی از مشکلات نهادهایتصمیم گیرنده کمبود یا نبود برنامهای جامع و عدم تصمیمگیری صحیح و هدر رفتن هزینه وزمان می باشد. جستجوی مکان معمولاً به ابزارهای بهینه سازی نیازمند است. بهینه سازیموقعیت ایستگاه های اتوبوس شهری در کلان شهر مشهد که سالانه میزبان میلیون ها مسافر وزائر می باشد، اهمیت بالایی در جریان شهری این کلانشهر دارد. هدف این مقاله استفاده ازسیستم های اطلاعات مکانی و روش p median جهت مکان یابی ایستگاه های اتوبوس درمحدودهای از شهر مشهد می باشد. نتایج نشان داد که با توجه به شبکه و استانداردهای فواصلایستگاه ها، 252 ایستگاه در محدوده در نظر گرفته شده است شامل ایستگاه های جدید قدیمکه از بین این موارد، 212 ایستگاه بهینه تعیین شدند که می توانند میزان پوشش تقاضای مراکزجمعیتی و مراکز جاذب را به حداکثر برسانند. نتایج نشان دهنده آن است که روش تخصیصp median توانایی عملکرد و پاسخگویی در قسمت بسیار کوچکی از فضای جستجو یا جوابهایممکن را را دارد.

Keywords:

مکان یابی , سیستم های اطلاعات مکانی , بهینه سازی , روش p median