بررسی رویکرداجتماع پذیری و تقویت تعاملات اجتماعی برای طراحی شهرک مسکونی مهندسین

کيفيت محيط بر رفتار انسان ها موثر است ، اجتماع های خردی که انسان آنرا تشکيل می دهد، نيازمند تفکرو ایدههای خلاقانه ای می باشند. محيط های اجتماعی اثر قابل ملاحظه ایی را در رفتارهای جمعی و تعاملات اجتماعیدارند. رسيدن به شاخص های اجتماعی در مسکن با رویکرد پایداری از جمله اهدافی است که امروزه مورد توجهقرار داده شده است. مهمترین موضوع در عرصه پژوهش مورد نظر شناخت و بررسی ارزش فضاها در محيط هایمسکونی برای رسيدن به زندگی اجتماعی است، که در آن انسان را رو به سوی اجتماعی بودن در فضاهای مسکونیعمومی می برد توجه به ارتباطات اجتماعی با همسایگان و افراد مجموعه به ایجاد روابط اجتماعی، متناسب با حضورافراد در قلمرو زندگی انها منتج می شود. مفهوم همسایگی، یعنی پاسخگو بودن به ایجاد روابط اجتماعی، تاثيرگزاری بر افراد ساکن مجموعه و زندگی جمعی محور. در این پژوهش سعی گردیده است، با تامين نياز انسان بهبرقراری ارتباط و تعامل با دیگران، ایجاد فضاهای جمعی در مقياس های مختلف همانند فضاهای تجاری ، تفریحیدر مجتمع های مسکونی ، حضور افراد در این فضاها منجر به اجتماع پذیری فضای جمعی و عاملی در جهتموفقيت فضا شود. با تبيين و شناسایی مولفه های اجتماع پذیری در فضاهای جمعی مجتمع های مسکونی، این گونهفضاها را می توان جهت حضور مردم در فضا آماده کرد.

Keywords:

مجموعه های مسکونی , تعاملات اجتماعی , رویکرد اقتصادی