تبیین الگوی بام سبز با تاکید بر پایداری در شهرها

با توجه به رشد سریع جمعیت در کلانشهرها و افزایش توسعۀ شهری و ساخت وساز، پهنه های طبیعی و فضاهای سبز موجوددر بافت این شهرها به طور چشمگیری کاهش یافته است. عناصر طبیعی در محیط شهری و نیاز انسان به تعامل با آن ازضروریاتی است که در شهرسازی مدر نادیده گرفته شده است. این مسئله چالش های جدیدی را در جهان مطرح کرد. ایانروند که با گسترش شهرنشینی پس از انقلاب صنعتی در قرن نوزدهم آغاز شد، در قرن بیستم شدت گرفت. کاهش حضورطبیعت در شهر، نگرانی شهروندان را نسبت به اهمیت حفظ سرمایه های طبیعی در محیط شهری و تأثیر آن بر جنبه هایمختلف زندگی به دنبال داشت. پس از آن خلق بام سبز با هدف جبران این کمبود و افزایش کیفیت زندگی در شهرهایمدر در قالب جنبش پایداری ایجاد شد و نقش این گونه فضاها با توجه به اهداف توسعۀ پایدار به عنوان یک چارچوباستراتژیک متکی بر پایداری اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی، پررنگ شد. بام سبز یا بام زندگی به بام ساختمانی گفتهمی شود که تا حدی یا کاملاً پوشیده از پوشش گیاهی و یک محیط قابل رشد برای گیاهان است که روی غشای ضد آبکاشته می شود. بام های سبز چندین هدف برای یک ساختمان و محیط شهری را دنبال می کنند. در این مقاله، اثراتاجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی بام های سبز بر ساختمان و اکوسیستم های شهری توضیح داده خواهد شد.

Keywords:

بام سبز , توسعه پایدار , مناطق شهری , جامعه