ارائه الگوی مطلوب تراکم ساختمانی با رویکرد انتقال حق توسعه (TDR)

محدودیت توسعه افقی و لزوم حفظ اراضی باارزش طبیعی، از مهمترین مشکلات شهرهای شمالی کشور همچمونبابل که با نرخ رشد بالای جمعیت همراه است، به شمار می رود. توزیع مطلوب تراکم ساختمانی در شهر علاوه براثرات مستقیم و غیرمستقیم آن بر ابعاد مختلف زندگی شهروندان، به عنوان یکی از ابزارهای مفید در کنترل ومدیریت اراضی شهری محسوب می گردد. در چند سال اخیر رویکرد انتقال حق توسعه به عنوان یک سیاستشهرسازی در مدیریت و برنامه ریزی توسعه کالبدی مطرح شده است. در این پژوهش سعی بر آن بوده است که باکاربست رویکرد انتقال حق توسعه و درنظرگیری ابعاد مختلف تراکم ساختمانی، الگوی مطلوب توزیع تراکمساختمانی در شهر بابل پیشنهاد گردد. چارچوب پیشنهادی شامل دو بخش ظرفیت سنجی مکانی بارگذاری تراکمساختمانی و توزیع بهینه تراکم ساختمانی می باشد. در این راستا پس از استخراج معیارها و عوامل تاثیرگذار با توجه بهبررسی متون نظری و تجربی، به تهیه نقشه های مربوطه و استانداردسازی آن ها با استفاده از توابع عضویت فازیپرداخته و پس از تعیین میزان اهمیت این معیارها با توجه به نظرات تیم کارشناسی و استفاده از تکنیک تحلیلسلسله مراتبی فازی، همپوشانی فازی لایه ها صورت گرفته است. در نهایت به شناسایی نواحی ارسال و دریافت تراکمساختمانی بر اساس رویکرد انتقال حق توسعه پرداخته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که عمدتاًنواحی واقع در شمال غربی شهر بابل و پهنه های محدودی در جنوب غرب و جنوب شهر بابل، بیشترین پتانسیل درافزایش تراکم ساختمانی را برخوردار بوده و ناحیه مرکزی شهر پایین ترین ظرفیت در بارگذاری تراکم ساختمانی رادارا است.

Keywords:

تراکم ساختمانی , حق انتقال توسعه (TDR) , تحلیل سلسله مراتبی- فازی