بررسی شاخص های ناکارآمدی بافت شهری با رویکرد بازآفرینی (مطالعه موردی: شهر گلشهر)

توجه به مباحث بافت های ناکارآمد و بهبود کیفیت محیطی در این نواحی یکی از مباحث پیچیده و چند وجهی در حوزهشهرسازی به حساب می آید. نظر به اهمیت بازآفرینی این بافت ها تا کنون معیارها و شاخص های زیادی مطرح شده اند. تغییرو تحول در شهرها، افزایش مشکلات مانند آلودگی های محیطی، سطح پایین کیفیت زندگی و .... از جمله مسائلی است کهضرورت توجه به عوامل و شاخص های ایجاد این ناکارآمدی را افزایش داده است. متاسفانه شهر گلشهر با پیشینه ی روستاییبه علت فقدان خدمات مناسب در مقیاس شهری، عدم توجه در توسعه شهر به بستر زیست محیطی و ... به بافتی ناکارآمدتبدیل شده است. هدف از این پژوهش شناسایی شاخص های ایجاد ناکارآمدی در شهر گلشهر و تعیین محدوده های هدفبازآفرینی و ارائه راهکارهای مناسب جهت رفع معضلات مطرح شده بوده است. این پژوهش از نوع ماهیت کاربردی و روشتحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی بوده که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، پیمایشی و پرسش نامه شاخص هایشاخص ها نسبت به هم امتیاز دهی شده در نرم افزار AHP شناسایی بافت ناکارآمد تدوین شده و در مرحله دوم با تکنیکGIS در سطح محدوده شهر مکان مند شده اند. در نهایت از طریق هم پوشانی لایه های اطلاعاتی بدست آمده، محدوده ناکارآمد شناسایی و راهکار متناسب با هر پهنه ارائه شده است. نتایج، نشان داده اصلی ترین علت ناکارآمدی بافت شهر گلشهربه واسطه گذار روستا به شهر بدون تامین زیرساخت های اساسی آن است که منجر به ایجاد گونه ی بافت ناکارآمد ناهمگن باپیشینه روستایی شده است.

Keywords:

بافت , بافت ناکارآمد , شاخص های ناکارآمدی , بازآفرینی شهری , شهر گلشهر