تاثیر معماری برزیست پذیری اجتماعی مجتمع های مسکونی

کیفیت زندگی موضوع جدیدی نیست و تبیین کیفیت زندگی خوب و پاسخ به پرسش هایی در مورد منظور و مقصودنهایی زندگی، توجه متفکرین مذهبی، فلاسفه، هنرمندان و نویسندگان را در طول تاریخ به خود معطوف داشته است.کیفیت زندگی یک اصطلاح وسیع است که مفاهیم زندگی خوب، زندگی ارزشمند، زندگی رضایت بخش و زندگی شاد راشامل می شود. اغلب مفاهیم یک زندگی رضایت بخش و یک زندگی شاد در حالت ذهنی ذهنی ترکیب شده اند که شاملرضایت مندی، تاثیر مثبت و تاثیر منفی می باشد. عده ای از ما که علاقه مند به شهر و محیط اطرافمان هستیم می دانیم کهما درمکان های مختلفی زندگی میکنیم که هرکدام دارای ویژگی زیست محیطی بیشماری هستند که بر کیفیت زندگی مااثر می گذارند. ما می توانیم در مورد مکان هایی از مقیاس خانه های شخصی گرفته تا مقیاس محله و واحد همسایگی و حتیشهر ، منطقه و ایالت، جایی که مردم زندگی می کنند، مطالعه کنیم و اینکه این مکان ها چگونه بررضایت از زندگی تاثیرمی گذارد.یک فرض اساسی که بسیاری از روش های برنامه ریزی را دربرمی گیرد این است که مکان ها ممکن است برای بهبودکیفیت زندگی مردم طراحی شوند. بسیاری از مطالعات نظری و تجربی در ارتباط با مفهوم کیفیت زندگی ارایه شده اند کهبرای کیفیت زندگی مسکونی استفاده می شوند. در مطالعات اخیر انجام شده ، رضایت مسکونی به عنوان یکی از حوزه هایرضایت از زندگی مورد توجه قرار گرفته است و ازموضوعاتی است که به صورت سیستماتیک در معماری معاصر و بالاخصروانشناسی محیطی به آن پرداخته میشود. با توجه به اینکه هم اکنون اکثر جمعیت شهرها در مجتمع های مسکونیزندگی می کنند بالا بردن کیفیت زندگی در این مجتمع ها می تواند سبب ایجاد رضایتمندی ساکنین شود.

Keywords:

طبقات اجتماعی , مجتمع های مسکونی , مسکن