شاخص قابلیت پیاده روی؛ ابزاری جهت دستیابی به توسعه پایدار در حمل و نقل شهری سنندج

پیاده روی به دلیل تأثیر بر فعالیت فیزیکی شهروندان جامعه و کاهش استفاده از وسایل حمل و نقل موتوری،یکی از اشکال حمل و نقل پایدار به حساب می آید. این پژوهش در نظر دارد با بررسی 14 معیار در سه طبقهامنیت، طراحی- کارکرد و جذابیت شاخص قابلیت پیاده روی را در خیابان های منتهی به بازار شهر سنندج کمیکند. 14 معیار پس از کمی سازی، استاندارد سازی و وزن دهی در قابل یک شاخص تلفیق شدند. بر طبق نتایجبه دست آمده مقدار شاخص پیاده روی در مناطق مورد مطالعه پایین بوده که نشان دهنده عدم تناسب محیطفیزیکی خیابان های سنندج برای پیاده روی است. شاخص پیاده روی ارائه شده در این پژوهش به دلیل سادگیو شفافیت می تواند برای ارزیابی قابلیت پیاده روی در کلیه مناطق شهری ایران به کار گرفته شود. این شاخصبه طراحان شهری کمک خواهد کرد تا زمینه های نیازمند بهبود را در خیابان های شهری شناسایی کرده وپیرامون آن اقدام کنند.

Keywords:

قابلیت پیاده روی , شاخص , معیار , محیط فیزیکی , سنندج