ایراندخت طلوعی هریس - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات آلمانی، دانشکده زبان ها و ادبیات خارجی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمد حسین حدادی - دانشیار زبان و ادبیات آلمانی، دانشکده زبان ها و ادبیات خارجی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

ترجمه دارای نکات ظریفی است که بی‌توجهی به آن‌ها ممکن است باعث آسیب‌دیدن متن و مفهوم آن شود. یکی از این نکات اساسی گویش‌های اجتماعی است که شایسته است مانند گویش‌های جغرافیایی در ترجمه دیده شود. گویش‌های اجتماعی که گاه پیکرة اصلی داستان را می‌سازد، معرف شخصیت‌ها و حاوی اطلاعاتی در ارتباط با گویشوران است. جستار حاضر به تبیین اهمیت و کارکرد این نوع گویش‌ها در متون ادبی می‌پردازد و انتقال آن‌ها را در ترجمه بررسی می‌کند، با استناد به ترجمة فرشتۀ آبی، رمانی اجتماعی از هاینریش مان، به‌دست محمود حدادی از زبان آلمانی به فارسی که در سال 1373 نشر آویشن منتشر کرده است. این جستار علاوه‌بر تجزیه و تحلیل راهبردهای مترجم برای انتقال گویش‌های اجتماعی سه شخصیت داستانی این اثر، به دنبال بررسی این نکته است که باید به چه عواملی در ترجمة این نوع گویش‌ها توجه کرد.  

ترجمه, داستان, گویش اجتماعی, گویشور, متن, مترجم