بررسی اثر میانجی خلاقیت سازمانی بر رابطه بین رهبری تحول‌آفرین و نوآوری سازمانی (مطالعه موردی: کارکنان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری)

هدف این پژوهش، بررسی اثر میانجی خلاقیت سازمانی بر رابطه بین رهبری تحول‌آفرین و نوآوری سازمانی است. روش پژوهش، توصیفی ـ همبستگی باتأکیدبر مدل معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری (800 نفر) تشکیل می­دهند. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد و تعداد 260 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند که گزینش آنها با استفاده از روش نمونه­گیری طبقه­ای متناسب با حجم جامعه صورت گرفت. جمع­آوری داده­ها براساس سه پرسشنامه رهبری تحول­آفرین، خلاقیت سازمانی و نوآوری سازمانی صورت گرفت که ضریب آلفای کرونباخ آنها به‌ترتیب 0.92، 0.78 و 0.82 به‌دست آمد و روایی محتوایی آنها با استفاده از نظر خبرگان تخصصی تأیید شد. تجزیه‌و‌تحلیل داده­ها به کمک دو نرم­افزار SPSS و LISREL صورت پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد: وضعیت موجود هر سه متغیر در سطح بالاتر از میانگین فرضی قرار دارد. رابطه متقابل هر سه متغیر، رهبری تحول­آفرین، خلاقیت سازمانی و نوآوری سازمانی با همدیگر مثبت و معنی­دار بود. همچنین نقش میانجی خلاقیت سازمانی در رابطه بین رهبری تحول­آفرین و نوآوری سازمانی تأیید شد.

Keywords:

رهبری تحول‌آفرین , خلاقیت سازمانی , نوآوری سازمانی