مهسا ویسی - استادیار گروه پژوهشی تاریخ فرهنگی، پژوهشکده علوم تاریخی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

این پژوهش به بررسی و تبیین علل التزام تغییر سر فصل­های درسی رشته باستان­شناسی در تمام مقاطع، آن هم نه براساس سلایق بلکه بر مبنای الگو و مدل برنامه ریزی درسی مبتنی بر شایستگی پرداخته است. برنامه­های درسی این در این رشته در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد بیش از سی سال است که بازبینی نشده است و برنامه­های درسی دوره دکتری نیز از ابتدای تاسیس این مقطع به همین شکل بوده است. امروزه در جهان برنامه­های درسی به سمت مهارت محوری تنظیم می­شوند و عناصر بسیاری در تدوین این برنامه­ها مورد نظر قرار می­گیرد. در این پژوهش با در نظر گرفتن مهارت­های عمومی تعریف شده برای دانش­آموخته باستان­شناسی در شبکه اطلاعات شغلی امریکا ((O*NET، به عنوان شاخص تحلیل محتوای شایستگی آموزشی باستان­شناسی در ایران، به بازبینی میزان همپوشانی این برنامه­های درسی با این مهارت­های مرجع پرداخته شده است. هدف اصلی آن نیز تاکید بر لزوم بازبینی این دروس بر مبنای رویکرد برنامه­ریزی درسی مبتنی بر شایستگی است. گردآوری داده­های مورد نیاز در این پژوهش به صورت کتابخانه­ای و اسنادی بوده و شیوۀ پردازش داده­ها توصیفی و تحلیلی است.  

رشته باستان­شناسی, برنامه درسی, مهارت, رویکرد شایستگی