حمیدرضا خادمی - دکترای فلسفه، استادیار پژوهشکده تحقیق و توسعه سازمان سمت
محمدعلی رمضانی - دکترای جامعه شناسی، دانشگاه تهران

در سال‌های اخیر آثار فراوانی درباره علم دینی منتشر شده است و افراد متعددی کوشیده‌اند یا همچنان می‌کوشند تا از دیدگاه خود نشان دهند که علم دینی چیست و چگونه می‌تواند تحقق یابد. یکی از افراد پرکار در این زمینه عبدالحسین خسروپناه است که تأکید دارند کانون تحقق علم دینی روش‌شناسی است و آخرین اثرشان در این زمینه نیز با عنوان «روش‌شناسی علوم اجتماعی» بر آن است تا روش تولید علوم اجتماعی اسلامی را معرفی کند. در مقاله حاضر کوشیده‌ایم کتاب مذکور را ازلحاظ شکلی و محتوایی بررسی و نقد کنیم. در بخش شکلی بیشتر به مسائل نگارشی و ویرایشی پرداخته شده و در بخش محتوایی تلاش شده است، گام‌های اساسیِ مؤلف برای تولید روش‌شناسی موردنظر شرح داده شود و بررسی و نقد گردد. درنهایت نیز تلاش کرده‌ایم با رویکردی عمل‌گرایانه نقدی فراگیرتر به ایشان و برخی دیگر در این حوزه داشته باشیم.

علوم اجتماعی اسلامی, روش‌شناسی, روش‌شناسی حکمی‌ـ‌اجتهادی, نقد, عبدالحسین خسروپناه