حمیدرضا محبوبی آرانی - استادیار گروه فلسفه و منطق دانشگاه تربیت مدرس

کتاب جهان‌رنجی، نوشته‌ی فردریک سی. بایزر، پژوهشی درباره‌ی جنبش یا جریان بدبینی در فلسفه‌ی آلمان نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم است. بایزر با تعریف بدبینی به این نظریه و باور که زندگی در این جهان ارزش زیستن ندارد، شوپنهاور را نخستین کسی می‌داند که این برداشت از جهان را وارد فلسفه‌ی آلمان ساخت. بایزر در این کتاب، به بررسی مباحثه‌ی گسترده و جدیی می‌پردازد که بدبینی شوپنهاور و مریدان، و البته منتقدان وی، به راه انداخت و به یک معنا برنامه‌ی کاری فلسفه را از بحث درباره‌ی منطق علم به سمت و سوی مسائل مرتبط با ارزش زندگی سوق داد. مقاله‌ی حاضر می‌کوشد تا ضمن معرفی رویکرد و هدف کلی کتاب، به تحلیل مختصر محتوای فصل‌های کتاب که بر اساس چهره‌های فلسفی سامان یافته بپردازد. پس از این تحلیل مختصر، مزیت‌های کتاب در مقام کتابی در حوزه‌ی تاریخ فلسفه‌ که به‌صورت اختصاصی به مباحثه‌ای فراموش‌شده، هرچند مهم و تأثیرگذار، می‌پردازد و نیز برخی از نقص‌هایی که، به نظر نویسنده‌ی این مقاله، اگر رعایت می‌شد بر اعتبار کتاب می‌افزود، خاطر نشان می‌شوند.

فلسفه‌ی آلمان, بدبینی, خوش‌بینی, مسأله‌ی شر, معمای زندگی و هستی, بحران هویت