غایت «گردشگری با رویکرد فرهنگی» ایران
Publish place: Tourism of Culture، Vol: 1، Issue: 1
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 348
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_TOC-1-1_002
تاریخ نمایه سازی: 8 آذر 1399
Abstract:
| گردشگری با رویکرد فرهنگی همانا رفتن به سراغ عالم ایرانی است با این تصور که گردشگر مخاطب آن است. آثار فرهنگی و تاریخی یک زیستبوم میراثی بهشمار میروند که دلالت بر ایرانیبودن و بهطور کلی چهکسیبودن اهالی آن منطقه دارد. آثار طبیعی مستقیماً بر کجابودن سرزمینشان اشاره میکنند. زبانی که آثار بدان سخن میگویند زبان اشارت است و نه زبان عبارت. ذیل زبان اشارت، گاه به تصریح و اغلب به تلویح، نکاتی تبیین میشود که فهمش برای همه ممکن نیست جز مخاطب. در این نوع از گردشگری، گردشگر به دنبال مواجهه با فرهنگها و شناخت آنهاست. مواجهه با فرهنگ یعنی بهدستآوردن شناختی حقیقی از کجابودن یک مکان و کیستی اهالیاش. ولی این سؤال مهم مطرح است که نیت گردشگر فرهنگی از این شناخت چیست؟ به تعبیر دیگر مواجهه با فرهنگهای متنوع ساکنان سرزمین ایران و همچنین کیفیت واحدی با عنوان «فرهنگ ایرانی» و تعمق در حقیقت آن چه بهرهای برای گردشگر خواهد داشت؟ نیت گردشگری با رویکرد فرهنگی، نوعی آشنایی است که به خودشناسی فرهنگی منجر میشود. چنین آشناییای تنها زمانی میسر میشود که تماشای آثار تاریخی و فرهنگی در گردشگری تنها به قصد افزایش معلومات و رفع کنجکاویهای تاریخی از پشت در بستۀ آثار نباشد.
Keywords:
Authors
سید محمد بهشتی
-استاد دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه هنر تهران و دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.