علیرضا زندیه - استادیار گروه مهندسی عمران دانشکده مهندسی و پرواز، دانشگاه امام علی (ع)
شروین سعداللهی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران

در بین تونل های زیرزمینی شهری، ایستگاه های مترو به علت شرایط مناسب می توانند مکانی مناسب برای جای دادن انسان ها و تجهیزات نظامی حساس در هنگام حملات و بمباران شهرها باشند و در واقع می توان از آنها استفاده دومنظوره نمود؛ اما این کار مستلزم بررسی مقاومت و پاسخ این فضاهای زیرزمینی در برابر انفجار بمب در سطح زمین و در صورت لزوم استفاده از تکنیک های مهندسی در جهت کاهش تأثیر بار انفجار روی آنهاست. در این تحقیق با روش عددی در بالای مقطع یکی از ایستگاه های مترو خط 6 تهران، یک لایه مستهلک کننده افقی مدل سازی و نقش آن در کاهش تأثیر انفجار بررسی شده است. از طرف دیگر به منظور روشن شدن تأثیر استفاده از مانع سخت و یا مانع نرم و نیز یک لایه بتن مسلح شده با ژئوفوم، تأثیر استفاده از این مستهلک کننده های افقی با یکدیگر مقایسه شده تا بهینه ترین حالت مشخص گردد. با در نظر گرفتن مقدار سرعت بیشینه قائم ذرات به عنوان معیار مهم در پایداری مقطع تونل، می توان گفت مستهلک کننده افقی بتن مسلح شده با ژئوفوم از ژئوفوم خالص 10/5 درصد و از بتن آرمه 22 درصد در کاهش اثرات مخرب انفجار موثرتر است.

ژئوفوم، بتن مسلح شده با ژئوفوم، مستهلک کننده انفجار، تونل مترو، پناهگاه امن