ارزیابی آزمایشگاهی و میدانی آسفالت های اصلاح شده با افزودنیها (مطالعه موردی محور ابرکوه - تفت در استان یزد)

ساخت و نگهداری راهها از پرهزینه ترین فعالیت های عمرانی کشور است. این موضوع با گسترش شبکهی جاده ای و افزایش شدت بار و تعداد ترافیک، نمود بیشتری پیدا کرده است. افزایش مقاومت آسفالت می تواند موجب کاهش این بخش از هزینه های عمرانی شود. یکی از رایج ترین روش های افزایش مقاومت و بهبود عملکرد آسفالت، استفاده از مواد افزودنی است. در این پژوهش، نمونه های آسفالتی ساخته شده با مقادیر مختلف مواد افزودنی آسفالت شامل الیاف سازهای مرکب آرامید- پلی اولفين، پارافيبر، ساسوبیت و الاستوپلاستومر رشته ای، مورد ارزیابی قرار گرفته است. آزمایشات مورد استفاده شامل شیار افتادگی و خزش دینامیکی می باشد. بمنظور ارزیابی میدانی، پروژهای در محور ابرکوه تفت در استان یزد با استفاده از مواد افزودنی مذکور انجام شد و هم اکنون پس از گذشت تقریبا ۳ سال، با استفاده از معیار شاخص وضعیت روسازی (PCI)، عملکرد میدانی این مواد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایشگاهی نشان میدهد که به جز الاستوپلاستومر رشته ای، سایر مواد افزودنی باعث بهبود عملکرد مخلوطهای آسفالتی شده اند. این در حالیست که ارزیابی میدانی نشان داد که تمامی مواد افزودنی، حتى الاستوپلاستومر رشته ای، باعث بهبود عملکرد آسفالت شده اند.

Keywords:

مواد افزودنی , شیار افتادگی , خزش دینامیکی , شاخص وضعیت روسازی (PCI).