سجاد کاظمی - دانشجوی دکترا دانشگاه شهید چمران اهواز
عبدالحسین میلانی - عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه شهید چمران اهواز

هنر نگارگری و نقاشی دوره آل‏جلایر را بایستی در تداوم سبک رایج دوره ایلخانی(مکتب تبریز) مورد بررسی قرار داد. مهمترین تأثیری که از دوره ایلخانی به جا ماند و در دوره آل‌جلایرصیقل داده شد؛ سبک هنر نقاشی چینی بود. در این مقاله بر آنیم با روش تاریخی و رویکردی توصیفی ـ تحلیلی به بررسی هنر نگارگری و نقاشی این دوره و سهم آن در شکل‏گیری مکتب نگارگری هرات دوره تیموریان بپردازیم. یافته‏ها حاکی از آن است که سلاطین جلایری به ویژه سلطان اویس و فرزندش سلطان احمد با وجود آشوب­های سیاسی در تاسیس کارگاه‏های هنری و حمایت از هنرمندان نقش عمده‏ای در تحول هنر نقاشی این دوره داشته‏اند؛ سبک هنر نقاشی چینی نیز در این زمان به ویژه در آثار مکتب بغداد تعدیل شده و رنگ و بوی ایرانی به خود گرفته بود و دیگر اینکه هنرمندان عصر جلایری و شاگردان‏شان با انتقال به مراکز هنری عصر تیموری سهم عمده‏ای در شکل‏گیری مکتب نگارگری هرات دوره تیموریان داشته‏اند.

کلید واژه‏ها: نگارگری, نقاشی چینی, آل جلایر, سلطان اویس, سلطان احمد, هرات, تیموریان