گفت‌وگوی امام موسی صدر از منظر اخلاق ارتباطی

جهان معاصر با بحران‌های بی‌سابقه‌ای نظیر: رکود اقتصاد جهانی، فقر گسترده، نابودی زیست‌محیطی، نظامی‌گری و افزایش روزافزون استبداد و حتی افت کلی در استانداردهای اخلاقی پیرامون ما روبرو است و برای بررسی این مسائل نیازمند پرداختن به گفت‌وگو، برقراری ارتباط صحیح، شکستن تقسیم‌بندی‌ها و تشویق به درک متقابل به‌جای نفرت هستیم و درواقع نیازمند اقدام خلاقانه برای معرفی روش‌های جدید برقراری ارتباط هستیم. اخلاق ارتباطی به دنبال پاسخگویی به دو سؤال اساسی است؛ یکی خیر مرکزی که در هر ارتباط به دنبال رسیدن به آن هستیم و دوم روش برقراری ارتباط. این مقاله به بررسی دو سؤال اساسی اخلاق ارتباطی اندیشمند مسلمان امام موسی صدر برآمده است که با روش تحلیل مضمون به استخراج از 12 کتاب گام‌به‌گام با امام می‌پردازد. پس از بررسی روش‌های ارتباطی ایشان از میان شیوه‌های برقراری ارتباط صدر نظیر به میان مردم رفتن، تحصن، به دست گرفتن اسلحه، سکوت، توازن فرهنگی آنچه به‌عنوان روش غالب ایشان مطرح بود «گفت‌وگو» شناخته شد؛ در پاسخ به سؤال دیگر اخلاق ارتباطی یعنی خیر مرکزی ارتباط چیست؟ به تقریب در گفت‌وگوی صدر دست یافتیم که پس از تحلیل مضمون گفت‌وگوی صدر به دودسته موانع تقریب که شامل بعد فردی و اجتماعی و عوامل مؤثر در تقریب که یکتاپرستی، ملی‌گرایی، اعتماد و صداقت است، منتج شد.

Keywords:

اخلاق ارتباطی , ارتباط , اخلاق , گفت‌وگو , امام موسی صدر