بررسی تطبیقی «هویت استعلایی انسان» در اندیشه هیدگر و ملاصدرا
عنوان مقاله: بررسی تطبیقی «هویت استعلایی انسان» در اندیشه هیدگر و ملاصدرا
شناسه ملی مقاله: JR_IPHD-15-26_011
منتشر شده در شماره 26 دوره 15 فصل در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_IPHD-15-26_011
منتشر شده در شماره 26 دوره 15 فصل در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمدحسین کیانی - دکتری فلسفه تطبیقی دانشگاه قم
خلاصه مقاله:
محمدحسین کیانی - دکتری فلسفه تطبیقی دانشگاه قم
آرای هیدگر و ملاصدرا در باب «هویت استعلایی انسان» را میتوان از جهاتی مورد بررسی تطبیقی قرار داد. در این تطبیق، قرابتها و تمایزهایی به دست میآید. وجوه قرابت از این قرارند: نخست، هر دو قائل به معنایی واحد از استعلا در بستر وجود هستند و به تأثیرگذاری یکجانبۀ وجود در تحقق استعلای انسان اذعان دارند؛ دوم، به اهمیت استعلا در تعریف انسان اعتقاد داشته و هویت انسان را قائم به استعلا تلقی میکنند؛ وانگهی، هر دو به استمرار دائمی استعلای آدمی تصریح دارد. جهات تمایز نیز به این شرح است: نخست، مبنای آنها درباره استعلا متفاوت است؛ زیرا آغاز استعلا در هیدگر با نقد سوبژکتیویسم دکارت است و به این عقیده نائل میشود که انسان تنها موجودی است که اشیا را در گشودگیاش درمییابد؛ اما آغاز استعلا در اندیشه ملاصدرا با تبیین عینالربطی موجودات به وجود حقیقی ترسیم شده و بر این عقیده استوار است که انکشاف هستی در انسان، بر مدار حرکت جوهری، اراده و فیض وجود حقیقی رخ میدهد؛ دوم، هیدگر با نظام هستیشناسانهای که ترسیم کرده، به خوداتکاییِ دازاین در امر استعلا اعتقاد دارد، اما در اندیشه ملاصدرا اهتمام به الوهیت و در پرتو آن، تمسک علمی و عملی به جوانب آن از اهمیت بنیادین برخوردار است.
کلمات کلیدی: سوبژکتیویسم, مراتب وجود, هستی, دازاین, عینالربط
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1126450/