مطالعه تطبیقی علت تامه و ناقصه در فلسفه با سبب و شرط در علم اصول
Publish place: Islamic Philosophical Doctrines، Vol: 15، Issue: 26
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 397
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IPHD-15-26_012
تاریخ نمایه سازی: 9 آذر 1399
Abstract:
علیت که از مبادی وجود و اندیشه است، از مباحث مهم در حوزه معارف دینی به شمار میرود. متفکران شیعه به عنوان جریانی عقلگرا، همواره از اصل علیت دفاع کرده و به تبیین احکام و اقسام آن پرداختهاند. تقسیم علت به تامه، ناقصه، حقیقی، معد، بسیط، مرکب، قریب، بعید و... در فلسفه، و تقسیم به سبب، شرط، مقتضی، مانع و معد و... در علم اصول، از جمله مباحث مشترک میان این دو علم است. فلاسفه این تقسیم را بیشتر به روش حصر ثنایی انجام داده و دانشمندان علم اصول ناظر به اعتبارات فقهی و عملی، تقسیمی چندگانه ارائه کردهاند. در این مقاله با روش تحلیلی، به مطالعه تطبیقی تقسیمات علت در این دو علم پرداخته و با نقد تبیین اصولی نشان دادهایم که تقسیم علت به روش ثنایی، از انسجام و اتقان بیشتری برخوردار، و با اشکالات کمتری مواجه است. ضمن آنکه میتوان برخی تقسیمات علت در دانش اصول را بر اساس تقسیم رایج در فلسفه تفسیر کرد.
Keywords:
Authors
غلامعلی مقدم
هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی