فاطمه ربیع پور - دانشجوی دکترای دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز ایران
عیسی جعفری - دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور تهران ایران
فرزانه رنجبر نوشری - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور تهران ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سبک های دلبستگی و خود تمایزیافتگی در خودافشایی زناشویی زوجین متقاضی طلاق بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگستری شهر رشت بودند که با روش نمونه گیری دردسترس نمونه ای به حجم 150 نفر انتخاب شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودافشایی زناشویی، تمایزیافتگی و سبک های دلبستگی استفاده شد. داده ها به کمک نرم افزار spss-20 و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن با خودافشایی زناشویی رابطه مثبت و معنی دار، بین سبک دلبستگی دوسوگرا با خودافشایی زناشویی رابطه منفی و معنادار و بین تمایزیافتگی با خود افشایی زناشویی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد،همچنین متغیرهای تمایزیافتگی و سبک های دلبستگی دوسوگرا و ایمن قادر به تبیین معنادار میزان خودافشایی زوجین متقاضی طلاق می باشند. نتایج این پژوهش با شناسایی متغیرهای اساسی در میزان خودافشایی زوجین می تواند گامی موثر در مداخلات تخصصی مشاوران و روان شناسان حیطه خانواده باشد.

خودافشایی زناشویی، تمایزیافتگی، سبک های دلبستگی، زوجین متقاضی طلاق