تبیین عوامل مؤثر پیکره بندی فضایی بر تعامل اجتماعی شهروندان (نمونه موردی: شهر اهواز)

برقراری سطح مناسبی از تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری به صورت یکی از مؤلفه های موثر بر کیفیت زندگیمی باشد که از ویژگی های محیط انسان ساخت تأثیر می پذیرد. در همین راستا پیکره بندی فضایی در فضاهای شهری میتواند در جهت پاسخگویی به نیاز شهروندان در جهت ایجاد تعاملات اجتماعی موثر واقع شود، لذا؛ در این مقاله به تبیینعوامل مؤثر پیکره بندی فضایی بر تعامل اجتماعی شهروندان در فضاهای شهری پرداخته شده است. پژوهش حاضر با توجهبه ماهیت، کاربردی و بر اساس روش تحلیل، توصیفی-تحلیلی می باشد که بر اساس مطالعات اسنادی-کتابخانه ای و پیمایشیاطلاعات و داده های آن گردآوری شده است.جامعه آماری نیز با توجه به محدوده مطالعاتی، کاربران و استفاده کنندگانبالای 18 سال می باشد که بر اساس آن حجم نمونه 384 نفر که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، در نظر گرفتهشده است. همچنین تحلیل داده ها بر اساس آزمون رگرسیون با نرم افزار SPSS صورت گرفته شده است. نتایج یافته هاحاکی از آن است که رابطه بین مؤلفه های چیدمان فضایی و تعامل اجتماعی شهروندان رابطه معناداری می باشد و مؤلفه هایچیدمان فضایی 69.6 درصد از واریانس مربوط به ایجاد فضای اجتماع محور یا به عبارتی ارتقا تعامل اجتماعی شهروندان رابه خود اختصاص داده اند.

Keywords:

چیدمان فضایی , تعامل اجتماعی , اهواز