همسازی از راهکارهای مشترک تطبیق پذیری زیستی و بومی رودبارگیلان در جهت پایداری (بررسی نمونه موردی درخت زیتون در شهرستان رودبار)

معماری پایدار، تحت عنوان «رویارویی با نیازهای عصر حاضر بدون به مخاطره انداختن منابع نسل آینده برای مقابله بانیازهایشان» می باشد. از آنجا که چرخه ی محیط زیست بدون دستکاری های انسانی چرخه ای پایدار می باشد، لذا معماران با فرضیه ی الگوبرداری از گیاهان که مانند ساختمان ها ساکن و در تطبیق و همسازی با عرصه ی زیستی اند با استفاده ازراهکارهایشان، میشود در طراحی، الهام گرفت. در اقلیم شهرستان رودبار گیلان مقاوم ترین و پایدارترین موجود زیستیدرخت زیتون می باشد که ما در این مقاله با این فرضیه با تحلیل مشکلات این اقلیم به بررسی این گونه و روش های همسازیمعماری بومی به راهکارهای مشترک همسازی دست یافته ایم. با جهت گیری کاربردی و روش کیفی و موردی و با استفاده ازمنابع کتابخانه ای صورت گرفته، نتایج حاصله در جهت معماری پایدار می باشد.

Keywords:

معماری پایدار , اقلیم شبه مدیترانه ای , درخت زیتون , معماری بومی