فاطمه خلخالی - کارشناس ارشد مهندسی عمران- ژئوتکنیک

كاهش چشمگير نزولات جوي، تخريب منابع آبي موجود، همچنين نبود نظام جامع مديريت بهينه آب از عواملناكارآمدي رهيافت هاي توسعه پايدار و عدم دستيابي به بهره وري لازم در سطح جوامع به شمار مي آيد. در نتيجه اهميتاصلاح الگوي مصرف در بهره برداري از منابع آبي و در نهايت رعايت بهره وري با محور حفظ محيط زيست و ارتقاي شاخصهاي كمي و كيفي زندگي، لزوم بازنگري در الگوهاي مدون مصرف و تحليل چالش هاي فراروي در اين بخش را ضروريمي نمايد كه در اين بين استفاده مجدد از پساب تصفيه خانه ها (برنامه ريزي، طراحي، مديريت سياست گذاري) مي تواندبه عنوان ابزاري براي دستيابي به توسعه پايدار در كشاورزي و صنعت تلقي شود.روش تحقيق استفاده شده در اين مقاله اسنادي - تحليلي مي باشد كه مطالب آن به روش كتابخانه اي گردآوري شدهاست كه در ابتدا مفاهيم مرتبط با فاضلاب بيان شده و در ادامه به بيان برخي از محدوديت هاي استفاده پايدار از پسابفاضلاب ها و روش هاي مرسوم و نوين تصفيه فاضلاب پرداخته شده و در پايان برخي از راهكارهايي كه مي تواند به مديريتمنابع آبي و توسعه پايدار در كشاورزي بيانجامد مطرح شده است.

اثرات زیست محیطی، کشاورزی پایدار، فاضلاب، عناصر سنگین