زهرا حسنی - دانشجوی ارشد، گروه شهرسازی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
فرشته احمدی - استادیار، گروه شهرسازی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

زمینه: همه گیری بیماری کرونا و شیوع بیماری های اپیدمی، کمبوده ای شهرها را در زمان بحران نشان داده است. در حالی که جهان به دنبال روش هایی برای افزایش تاب آوری شهری در برابر بحرا نها و ارتقا کیفیت زندگی شهروندان است، ابتکارات هوشمندانه می تواند پاسخگوی مناسبی در برابر مسائل حادث شده کنونی باشد. در این راستا شهر هوشمند، رویکرد جدید ی برای تو صیف چگونگی استفاده از فناوری و تجزیه و تحلیل داده ها بر ای پایدارتر و کارآمدتر کردن شهرها است. یکی از مؤلفه های اصلی شهر هوشمند، زندگی هوشمند است که تأثیرات زیادی بر تصمیمات سیاست گذاران و تصورات ساکنان از شهرها و رضایتمندی آنها از شرایط زیست دارد. اهداف: هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و تحلیل اثرات هوشمندسازی شهرها بر زندگی و کیفیت آن در عصر پاندمیک است. دراین راستا به تبیین معیارها و شاخص های زندگی هوشمند و رتب هبندی آنها بر اساس میزان تأثیرگذاری بر کیفیت زندگی پرداخته می شود. روش: روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است. شیوه گردآوری داده ها مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی است. روش تجزیه و تحلیل داده ها ترکیبی از کمی و کیفی با استفاده از تکنیک دلفی و تحلیل محتوای متون است که به استخراج معیارها و شاخص های زندگی هوشمند و رتب هبندی آ نها در راستای ارتقای کیفیت زندگی و تدوین مدل مفهومی تحقیق منتج می شود .یافته ها: مهم ترین معیارهای زندگی هوشمند عبارت اند از قابلیت دسترسی و مشارکت اینترنتی، امکانات آموزشی، امنیت فردی، کیفیت مسکن، امکانات فرهنگی و فراغتی، شرایط بهداشتی و سلامت الکترونیک، تأسیسات و تجهیزات انعطاف پذیر، انسجام و تعاملات اجتماعی و جذابیت توریستی که تحقق آنها به شهرها برای غلبه در بحران ها و ارتقا کیفیت زندگی و سلامت روان جامعه در عصر پاندمیک کمک می کند. نتیجه گیری: شهرها و زیرساخت های آنها و شیوه زندگی کنونی با توجه به مواردی مانند همه گیری ها، آنگونه که شایسته است، طرح ریزی نشده است. در واقع همه گیری جدید کووید- 19 ، فرصتی برای بازنگری مجدد نحوه زیست و استفاده از فناوری ها در شهرها و انطباق آنها با شرایط جدید است. در نهایت مدل نقش آفرینی شاخص های زندگی هوشمند در ارتقا کیفیت زندگی ترسیم شد که این مدل شامل 9 معیار و 35 شاخص است. نتایج حاکی از آن است که به ترتیب معیارهای قابلیت دسترسی و مشارکت اینترنتی، شرایط بهداشتی و سلامت الکترونیک و امنیت فردی دارای بیشترین تأثیر در تحقق زندگی هوشمند و ارتقای کیفیت زندگی و معیار کیفیت مسکن و تأسیسات و تجهیزات انعطاف پذیر دارای کمترین تأثیر در این راستا هستند.

شهر هوشمند، زندگی هوشمند، کیفیت زندگی، عصر پاندمیک