مسئولیت کیفری ناقلین ویروس کرونا در نظام حقوقی ایران

کرونا امروزه به یکی از بحران های غیر قابل پیش بینی و کنترل نشده جهانی تبدیل گردیده است. بدیهی است که حاکم شدن این شرایط جدید بر زندگی ما و بیشتر مردم جهان و احتمال تداومش در آینده، موجب تغییراتی در نگرش ها به زندگی شده و بعضا حتی رسیدگی به امور روزمره را سخت و طاقت فرسا نموده است. از جمله مهم تر ین ابعاد و جوانب حقوقی این مساله به ویژه از منظر کیفری، لزوم جرم انگاری انتقال این ویروس خواه عمدی خواه از روی مسامحه و بی مبالاتی، تعیین ضمانت اجرای مناسب برای بازدارندگی اینگونه رفتارهاست.در پژوهش حاضر نویسندگان تلاش می کنند تا رویکرد حقوق کیفری ایران در مورد مسئولیت کیفری ناشی از انتقال ای نویروس و نحوه مجازات ها در خصوص ناقلین ویروس کرونا و سیاست جنایی تقنینی در برابرانتقال عمدی یا غیر عمدی ویروس نوعا کشنده و منابع تقنینی موجود در این خصوص را با روش توصیفی تحلیلی و با هدفی کاربردی بر پایه مطالعات کتابخانه ای وابزار فیش برداری مورد مطالعه قراردهند. روش تجزیه تحلیل داده ها مبتنی برقیاس استنباطی نویسندگان می باشد.پیشنهاد این است یا قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی مصوب 1320 دچار تغییر شود یا مقنن اقدام به تصویب ماده واحده مستقلی با محوریت ویروس های نوعا کشنده و مسئولیت کیفری ناقلین آن تصویب نماید

Keywords:

ویروس کرونا , سوءنیت , مسئولیت کیفری , ناقلین ویروس , اصل شخصی بودن مجازات