محمود فتوحی - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فردوسی مشهد

مسألۀ این مقاله  فرانمایی (صنعتِ اغراق) به عنوان یکی از ارکان اصلی شعر سبک هندی  است. مقاله شیوه‌های فرانمایی و نقش هنری اغراق در شعر فارسی قرن یازدهم از خلال موضوعات اغراق، شگردهای فرانمایی و کارکرد هنری این اسلوب را بررسی می‌کند. و به همسویی اسلوب اغراق شاعران پارسی زبان با زیبایی‌شناسی اغراق در بلاغت هندی اشاره می‌کند. گرچه اغراق نقطۀ پیوند جمال‌شناسی شعر فارسی  با ذوق و بلاغت هندی بود اما در ایران نقطۀ کانونی مخالفت با سبک هندی شد؛ ادیبان ایرانی اغراقها و ابیاتِ مستحیل  شاعران خیال‌بند را عامل اصلی انحطاط شعر فارسی در قرن یازدهم و دوازهم دانسته‌اند. مقاله ضمن اشاره مبانی نظری اغراق‌ستیزی تأکید دارد که  اسلوبِ اغراق با نگرش زیباشناختی و سیاقِ باریک‌اندیشی مطابقت دارد و سبک هندی بدون عنصر اغراق از ماهیت خود ساقط می‌شود.

فرانمایی, اغراق, غلو, سبک هندی, نازک خیالی