پیشنهادی تازه دربارة معنا و صورت‌های نوشتاریِ «گاوکیل» در زبان فارسی
Publish place: Ancient Persian literature، Vol: 9، Issue: 1
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: English
View: 202
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CLASS-9-1_006
تاریخ نمایه سازی: 15 آذر 1399
Abstract:
در متون کهن، «کاوکیل»، «کاکیل»، «کالیل» و«کاکثل» بر یکی از جشنهای ایران باستان و نژاد خاصی از گاو اطلاق شده است. هدف این مقاله، بررسی این نشانهها و بیان مدلول آنهاست. به این منظور، نخست، با استناد به رسمالخط فارسی قدیم، نشان داده میشود که شکلهای مذکور، املاهای دیگری از »گاوکیل»اند؛ سپس این پیشنهاد مطرح میشود که «کیل» در این کاربرد، معادل کج است که از طریق ترکیبِ «کج و کول»، به فارسی امروز نیز رسیده است. بر پایۀ یافتههای این پژوهش، «گاوکیل»، برای نامیدن نژادی از گاو، با موهایی بلند و دمی شبیه دم اسب به کار رفته که یکی از زیستگاههای آن بخشهایی از خراسان بزرگ است و در متون فارسی از آن، با نامهای «کژگاو»، «غَژغاو» و«غشغا» نیز یاد شده است. با توجه به معنای ضمنی «کژ» در زبان پارتی و «کیل» در ترجمههای کهن قرآن، میتوان «کژگاو/ گاوکیل» را معادلِ گاو سرکش دانست.
Keywords:
Authors
محسن صادقی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :