محمدرضا نصیری
خدیجه نصیری

مطالعه بر روی مرغ­های بومی می تواند به حفظ تنوع ژنتیکی جمعیت­ها، پیاده نمودن برنامه­های اصلاح نژادی و بدست آوردن اطلاعات در رابطه با ساختار ژنتیکی آنها کمک کند. توالی­یابی ژنوم میتوکندری یکی از کاربردی ترین روش­ها برای تعیین رابطه فیلوژنتیکی بین جمعیت­ها و گونه­های نزدیک به هم محسوب می­شود. هدف از این مطالعه بررسی توالی نوکلئوتیدی ناحیه کنترل از DNA میتوکندریایی مرغ­های بومی خراسان و مطالعات ژنتیکی و فیلوژنتیکی بود. در این مطالعه از 5 قطعه مرغ بومی خراسان نمونه خون تهیه شد پس از استخراج DNA از نمونه­های خون، تکثیر ناحیه کنترل به طول 845 جفت باز با آغازگرهای اختصاصی صورت گرفت. توالی­یابی ناحیه تکثیر شده به روش سانگر انجام گردید. با استفاده ازتوالی­های مشابه ژنوم میتوکندریایی دیگر نژادهای مرغ موجود در پایگاه NCBI، درخت فیلوژنتیکی ترسیم شد و ماتریس فواصل ژنتیکی بین مرغ بومی خراسان  با دیگر نژادها برای ناحیه کنترل ژنوم میتوکندریایی تشکیل گردید. نتایج نشان داد که در بین توالی­های نمونه­های مورد مطالعه، تفاوت­های هاپلوتایپی وجود نداشت. نتایج آزمون فیلوژنتیکی نشان داد حداقل فاصله ژنتیکی بین مرغ­های بومی خراسان با مرغ­های مرندی از ایران، لگهورن سفید،  Buff Cochin و satsuma dori از ژاپن، Lv erwu از چین،  Denizli و Gerze از ترکیه، Dandarawi از مصر و هند وجود دارد. بنابراین، می­توان نتیجه گرفت که قرابت زیادی بین مرغ­های بومی خراسان از ایران با مرغ­های آسیایی وجود دارد.

مرغ بومی خراسان, DNA میتوکندریایی, ناحیه کنترل, درخت فیلوژنتیک