تاثیر طرحواره درمانی بر آلکسی تایمیا در کودکان دارای والدین وابسته به مواد

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر ناگویی خلقی کودکان دارای والدین وابسته به موادمنطقه 21 شهر تهران بود.پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود. جامعه آماری شامل کودکان دارای والدین معتاد در منطقه 21شهر تهران بود که تعداد 30 نفر ازاین کودکان به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و دردوگروه برابر 15 نفری آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند.ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از ،ناگویی خلقی تورنتو (1994)ده جلسه 70دقیقه ای طرحواره درمانی.شیوه تجزیه و تحلیل داده در این پژوهش،تحلیل واریانس به کمک نرم افزار SPSS22اانجام شد.نتایج نشان داده طرحواره درمانی تاثیر مثبت و معنی داری بر ناگویی کودکان داشت.

Keywords:

طرحواره درمانی , ناگویی خلقی , کودکان , والدین , وابسته به مواد.