غلامحسین عامری خیرآبادی - کارشناسی ارشد علوم سیاسی و روابط بین الملل دانشگاه آزاد نیشابور

امروزه تأمین و تحقق امنیت عمومی پایدار نیازمند رعایت پیچیدگیها و در نظر گـرفتن محاسـبات اطلاعـاتی، مناسبات و عمق روابط در عرصه ی اجتماعی است. شبکه های به هم تنیده در حوزه ی اجتماعی مولـد ظرفیـت هـا و قابلیت های زیادی است که در شرایط کنونی ضرورتا0 می بایست از سوی متولیان و دست انـدرکاران سیسـتم امنیتـی کشور مدنظر و مورد تأکید قرار گرفته و به طرق مقتضی در جهت اهداف مطلوب، کنترل و مدیریت شوند.حال با این فرضکه امنی6ت عمومی، برآمده از جامعه ای با سرمایه ی اجتماعی مثبت و مطلوب میباشـد، ایـن امنیـت رویکردی است ناظر بر سرمایه ی اجتماعی(شامل اعتماد متقابل، آگاهی عمومی و مشارکت مردمـی و...)، کـه در پـی »ایجاد و حفظ نظم عمومی«، »کاهش وقوع جرم« و »حاکمیت قوانین و مقررات« در نظام اسلامی میباشد. به عبارت دیگر، در این راستا، مفهوم »سرمایه ی اجتماعی« به عنوان یکی از مفاهیم مهـم و کلیـدی، بـه دلیـل بهـره منـدی از رویکرد نرم افزارانه، به یکی از محورهای اصلی مطالعات و راهبردهای تأمین امنیت نرم در عرصه های کلان، بخشـی و خرد تبدیل شده و مورد نظر مسئولان امنیتی واقع شده است. این مقاله، در تلاش است تا نقش سرمایه ی اجتماعی در تأمین و تحقق امنیت عمومی را مورد مداقه و بررسی قرار دهد.

سرمایه ی اجتماعی مثبت و منفی، امنیت عمومی، اعتماد، مشارکت، آگاهی.