مقایسه میزان تأثیرگذاری آموزش جمعی و فردی شهروندان در زمینه مدیریت پسماند در مبدا (مطالعه موردی شهر شیراز)

امروزه حفاظت از محیط زیست به عنوان یکی از دغدغه های مدیریت شهری بوده و دراین بین مدیریت پسماندها بخصوص در مبدأ تولید از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا ضروری است با انجام فرهنگ سازی مناسب عمومی در این زمینه، ضمن کاهش آسیب های وارده به محیط زیست، بار مالی ناشی از جمع آوری پسمانده در مدیریت شهری تقلیل یابد. تحقیق حاضر با هدف مقایسه نحوه دریافت آموزش جمعی (صدا و سیما) و فردی (چهره به چهره) شهروندان در خصوص مدیریت پسماند در مبدأ و میزان اقبال شهروندان در این خصوص می باشد.بدین منظور با همکاری کارشناسان ذیربط، پرسشنامه ای تدوین گردیده که در آن فضای آموزش شهروندی جمعی و فردیمورد مقایسه تحلیل قرار گرفته است. در ادامه به وسیله آزمون های آماری میزان روایی و پایایی پرسشنامه جهت اطمینان از نتایج به دست آمده سنجیده شده است. تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه نیز با استفاده از نرم افزار SPSS وانجام آزمون های ناپارامتریک انجام گردیده است. پژوهش حاضر از نظر هدف در حیطه پژوهش های کاربردی است اما از نظر ماهیت و روش گردآوری داده ها، به دلیل اینکه رویکرد حاکم بر این پژوهش روش پیمایشی بااستفاده از پرسشنامه بوده یک پژوهش توصیفی ـ پیمایشی به حساب می آید. نتایج حاصل ازاین پژوهش، مسیر اتی جهت اموزش و فرهنگ سازی موثر در زمینه مدیریت پسماند در مبدا را شخص نموده و می توان براین اساس برنامه ریزی مناسب تری جهت آموزش شهروندان عزیز انجام داد.

Keywords:

پسماند , آموزش , فرهنگ سازی , کاهش تولید