اثربخشی آموزش های چهره به چهره با رویکرد کاهش تولید پسماند در مبدآ (مطالعه مدارس و درب منازل ـ شهر شیراز)

روند افزایش جمعیت، رشد شهرنشینی گسترش فعالیت های صنعتی و تغییر الگوی مصرف موجب تولید سالانه میلیون ها تن پسماند در کشور می گردد و نیاز به همکاری عموم جهت سرعت بخشیدن به کنترل و بهینه سازی این روندبه صورت مدیریت سبز و به چرخه بازگرداندن ان، بیش از پیش احساس می گردد. از طرفی یکی از مهم ترین عوامل در جلب مشارکت عمومی، برنامه های آموزشی و افزایش سطح آگاهی مردم در زمینه مدیریت پسماند می باشد. در این مطالعه وبه منظور مقایسه میزان اثربخشی آموزش های چهره به چهره (آموزش به صورت چهره به چهره درب منازل و اموزش به صورت چهره به چهره در مدارس) با رویکرد کاهش تولید پسماند در مبدأ، هریک از خانواردهای شهر شیراز به عنوان عضوی از جامعه آماری محسوب شده و دیدگاه های ایشان مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی ـ پیمایشی با استفاده از پرسشانه بوده و روش نمونه گیری در این طرح روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد. نتایج بدست آمده نیز ضمن تاکید بر اثربخشی آموزش های همگانی و چهره به چهره، نشان از تاثیرگذاری بیشتر اموزش درمدارس نسبت به آموزش چهره به چهره درب منازل دارد.

Keywords:

پسماند , فرهنگ سازی , آموزش چهره به چهره , مشارکت عمومی