سنجش میزان قرابت محلات بافت تاریخی شهر یزد با شاخص های رشد هوشمند با استفاده از تکنیک TOPSIS

هدف از مقاله حاضر بررسی نزدیکی محلات بافت تاریخی شهر یزد به شاخص های تئوری رشد هوشمند و رتبه بندی آنها در هر شاخص، تحلیل فضایی توزیع شاخص ها و سنجش میزان نابرابری آنها در محدوده مورد مطالعه می باشد. روش پژوهش، تحلیلی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل های کمی برنامه ریزی، از جمله تکنیک تصمیم گیری چندمعیاره تاپسیس، میانگین وزنی، تحلیلسلسله مراتبی و ضریب تغییرات استفاده شده و برای انجام فرایند پژوهش نرم افزارهای Excel ، Expert Choice و GIS به کار رفته اند. از بین 10 شاخص تعریف شده، شاخص درصد کاربری فضای سبز از کل کاربری ها، با ضریب تغییرات 0.82 ، بیشترین نابرابری را درسطح محلات محدوده مورد مطالعه دارد و ضریب تغییرات به دست آمده برای هریک از شاخص ها نشانگر توزیع نابرابر آنها در محلات می باشد. در مورد شاخص تلفیقی رشد هوشمند باید اذعان داشت که محله شیخداد بیشترین نزدیکی و در نتیجه توسعه پایدارتر و محله ششبادگیر کمترین نزدیکی را به این شاخص دارد

Keywords:

رشد هوشمند , تاپسیس , ضریب تغییرات , محلات بافت تاریخی شهر یزد